Naar een verjaardag

Mijn jongste zus was jarig vandaag en ik ging naar haar toe. Mijn moeder (die iets te oud is om zo’n eind in de auto te zitten) had gevraagd of ik bloemen wilde kopen namens haar en dat deed ik. En nadat die in een vaas waren gezet kwam de post en bracht een kaart van mijn oudste zus. Wat een leuke naaimachine-kaart! Achterop had ze geschreven dat dit plaatje zo’n mooie herinnering is aan hoe onze moeder vroeger kleren voor ons naaide. En zo haalden we als zussen op deze verjaardag nog weer wat herinneringen op.

En die herinneringen sluiten helemaal aan bij wat mijn schoonzus me pas liet zien. Ze had een oud patroon gevonden van een jurkje wat haar moeder in 1963 had besteld. In de envelop zat ook een foto van haar als klein meisje waarop ze het jurkje aan heeft. En aan de hand van het poststempel op die oude envelop en de datum van de vakantie waarop ze het jurkje droeg, kon ze het terugrekenen: tussen de bestelling van dat patroon en de dag waarop de foto werd gemaakt zaten maar een paar dagen. Ineens wordt het dan duidelijk: de moeder zag de vakantie naderen, het was mooi weer, en ze wilde voor haar kleine meisje nog even een mooi zomerjurkje naaien. Wat lief!

Al die herinneringen komen boven bij die naaimachine-kaart van Husqvarna. Mijn moeder had vroeger een Singer en daar heeft zo zo enorm veel mee genaaid. En al die andere moeders in de zestiger en zeventiger jaren hadden ook naaimachines, en maakten jurkjes en rokjes en broekjes en bloesjes voor hun kinderen. Wat een enorme liefde en toewijding sprak er uit al die nijverheid!
M’n schoonzus bewaart en koestert die envelop met dat patroon en die foto. En m’n zus bewaart haar kaart. Maar het is ook leuk als we  onze moeders (als het nog kan) ook eens zo’n bos rozen geven voor al die lieve jurkjes die ze voor ons naaiden. Ik ga het doen, zodra ik weer bij mijn moeder op bezoek ga. En als ik dan ook nog ergens zo’n mooie naaimachine-kaart vind, dan doe ik die erbij en schrijf ik er achterop: Bedankt mam!