Naomi, Ruth en Boaz

Lang geleden leefde Naomi met haar man en twee zonen in Bethlehem. Er brak hongersnood uit omdat er geen graan op hun akkers meer groeide. Het gezin verkocht zijn akkers en verhuisde naar het buurland Moab. De man van Naomi stierf daar. Naomi bleef achter met haar twee zoons. Deze groeiden op en trouwden allebei met een vrouw uit het land Moab. Ook de twee zonen van Naomi stierven. Nu had zij alleen nog haar schoondochters.

Na verloop van tijd hoorde ze dat de hongersnood in haar eigen land voorbij was. Ze maakte plannen om terug te keren. Eén schoondochter bleef achter in Moab. Maar de andere schoondochter smeekte om mee te mogen naar Bethlehem. Zij heette Ruth.

Het verhaal gaat verder. Hoe Noami en Ruth terugkeerden. Hoe de mensen daar Naomi herkenden en uitriepen: “Is dit niet Naomi?’ Ze hadden gedacht haar nooit meer te zien. En hoe Ruth aren ging lezen op de akker van Boaz. En hoe zij uiteindelijk trouwde met Boaz. Samen kregen ze een kind, en daarna gaat de geslachtslijn oneindig verder.
Het is een belangrijk verhaal. Het is talloze keren doorverteld. Het heeft tot de verbeelding gesproken van miljoenen. En beeldenaars en kunstenaars hebben het ook talloze keren uitgebeeld. In houtsnijwerk, in schilderwerk, in marmer en in borduurwerk.

In de oude Bijbel die een paar dagen geleden mijn huis verliet, staan originele afdrukken van houtgravures. Sommige pagina’s zijn los (want die bijbel was ook al gedrukt in 1702!). Ik legde de afbeelding van Naëmi, Ruth en Boas op een oud borduurwerk. Dit borduuurwerk had ik een week eerder aan mijn bezoek laten zien. We keken er samen naar en verwonderden ons over de kleuren die zo goed bewaard zijn gebleven. Ruim een eeuw geleden werden veel grote borduurwerken gemaakt van bijbelse voorstellingen. Dit borduurwerk heb ik al een tijdje in huis, al vanaf het begin van mijn blog-bezigheden. Het is één van mijn mooiste borduurwerken, die ik koester.

Vandaag wordt in sommige regio’s Dankdag gevierd. De officiële naam is “Dankdag voor Gewas en Arbeid.” Het is al heel lang traditie in kerken om op dankdag een verhaal uit het eerste deel van de bijbel te vertellen, en heel vaak is dat het verhaal van Ruth geweest. Dat komt omdat er zo’n duidelijke link is met het Oogstfeest. Aan het eind van de geschiedenis horen we dat er feest gevierd kan worden. Er is weer voldoende te eten en er is zegen voor een toekomst.