Neues Land

We speelden een spelletjes Neues Land van Carcassonne. Met vier personen bleven we na het avondeten aan tafel zitten en legden we om beurten een kaartje neer. Met een pion kon je een stukje  zee of bergen of weiland claimen. En als daar dan ook een kasteel aan grenst, dan levert dat extra punten op. Toen het spelletje afgelopen was moest er ineens een trein worden gehaald en bleven de kaartjes nog op tafel liggen. Voordat ik die opruimde, dacht ik er nog even over na: Neues Land! Wat toepasselijk om dat als eerste spelletje te spelen met iemand die net hier is komen wonen!

De volgende dag ging ik naar de opening van een nieuwe woongroep van mannen en vrouwen die extra zorg nodig hebben. De ingang was versierd, er werd een lint doorgeknipt, en de ontvangstruimte stond vol met vrolijke mensen aan tafeltjes met lekkere hapjes en drankjes. Mijn broer is hier ook komen wonen en mijn zus en ik maakten nog snel zijn appartement klaar voor bezichtiging. Ook van de andere bewoners was er veel familie gekomen en zo konden we kennismaken en ervaringen uitwisselen en kamers bezichtigen. Neues Land voor de bewoners en hun familie!
Na een paar uurtjes socializen waren we moe en zaten rustig op de banken te wachten op het eten waarvoor we waren uitgenodigd. Sommige bewoners hadden zich teruggetrokken op hun kamers, want zij hadden nu ook wel genoeg indrukken opgedaan. Maar er waren ook een paar bewoners die het wel gezellig vonden, al dat bezoek. Zij kwamen langslopen om hun kunstwerken te laten zien. Elke keer valt het me op dat creativiteit voor gehandicapte mensen zo’n grote rol speelt. We bewonderden het patchwork wat één van de mannen (jawel!) had gemaakt, en ik maakte een praatje met zijn moeder, die vertelde dat ze hem dat had geleerd. Ik had wel zin om daar een foto van te maken, maar ik bleef lekker zitten op de bank.
In plaats daarvan een foto van een klein gehaakt zakje op het Neues Land.
Voor het koordje voegde ik twee draadjes goudgaren toe, voor een extra accentje.

Bewaren