Niet allemaal dezelfde kant uitgaan

Iemand vroeg per mail hoe ik ertoe was gekomen om een winkeltje te beginnen en hoe ik dat heb aangepakt. Dan wordt m’n antwoord dat ik acht jaar geleden een mooi fototoestel kreeg voor m’n verjaardag en spontaan de volgende dag op 1 januari een Tumblr-blog startte. Daar heb ik drie jaar lang op geblogd. Elke dag een foto en een stukje over Bloemen, Boeken of Borduren. Dat bleek ik aardig vol te houden en zoiets bleek helemaal bij mij te passen. Zo leerde ik om korte en liefst krachtige stukjes te schrijven. En zo bouwde ik een klein lezerspubliek op.

Na die drie jaar besloot ik om een nieuwe blog te starten en me dan alleen te concentreren op handwerk. Ik het begin schreef ik allerlei stukjes over wat ik zelf had gemaakt en liet ik ook allerlei handwerk zien wat ik in ergens had opgeduikeld. Het ging me om het plezier van al dat mooie handwerk. Aarzelend zette ik wat dingen in m’n shopje, maar in m’n stukjes verwees ik daar niet eens naar. “Moet je wel doen hoor!” zei m’n broer, “hoe moet je anders ooit iets verkopen”. Dus begon ik links te plaatsen naar de artikelen in m’n shop. En ik werd heel goed in al dat gelink, en plaats nu ook allerlei links naar waar ik m’n informatie vandaan haal of naar musea (als ik daar geweest ben).
O ja, hoe ik dat heb aangepakt: dat ging natuurlijk niet meer op een gratis Tumblr-blog. Ik betaal nu gewoon hosting.

Wat ik nog heb overgehouden van die begintijd is dat ik enerzijds over m’n eigen leven vertel. Ik hou van schrijven en ben gewoon blij dat ik een blog heb want dat past bij mij. Anderzijds probeer ik me altijd in te denken wat voor m’n lezers interessant of wetenswaardig is. Bij deze foto zou ik dan schrijven dat het tòch de moeite loont om alle kruisjes dezelfde kant uit te laten gaan. Want als je dan eens een close-up foto maakt….
Maar als je hard loopt zie je het niet, en is het gewoon een leuke kleine broche. Misschien een ideetje voor wie ook een leuke kleine broche wil maken?

In ieder geval is het in het echte leven juist fijn dat we niet allemaal dezelfde kant uitgaan. Ik ben blij dat ik mag schrijven en dat jullie willen lezen! Hartelijk dank voor jullie aandacht maar weer en een fijne dag!