Van elk groot nieuw blad maak ik een feestje. Dat deed ik altijd al met de ontkrullende bladeren van de Monstera in de huiskamer. Elk nieuw blad begint als een scherpe pijl (“hà, daar komt er weer één) die dan dikker wordt en elke keer als ik de plant water geef kijk ik daar dan naar. Het is maar een klein ‘feestje’ maar al vanaf de zeventiger jaren doe ik dat zo. Het is nu een modeplant maar ‘wij’ kennen hem natuurlijk al heel lang! Elke keer een mooi gezicht, die ontrollende bladeren.
Van m’n zus kreeg ik haar Bananenplant en die staat voorlopig buiten in de schaduw. Ook hier: telkens even langslopen om naar de blad-bloei te kijken. De bladeren zijn zo groot dat er wel wat op kan liggen. De kleine gehaakte rondjes bijvoorbeeld, die ik vorig jaar op de Apeldoornse Antiekmarkt kocht. Ik wou dat laatste alleen maar even noemen, voor het geval iemand zin heeft om daar ook eens te struinen. Morgen is er weer zo’n markt.