Hier eindigt m’n verslag van een paar dagen in zuid-Limburg. Ik had wat merklapjes mee, maar besteedde niet al te veel tijd om daar een passende foto van te maken, want we kwamen om te wandelen. Op een camping waar we te gast waren, zag ik een lemen muur en daar konden ze even hangen.
Over merklappen is veel te vertellen en ik ben nog lang niet uitverteld, maar ik ga proberen om voor het einde van april tot een afronding te komen.
Oude merklappen worden geliefd en verzameld, maar de meisjes die ze vroeger moesten maken zullen heus ook wel eens hebben gezucht en gehuild omdat het zo moeilijk was.
Nieuwe merklappen worden graag gemaakt door borduursters met oog voor traditie en elk lapje wordt eigenlijk vanzelf leuk. Of je nou met fijne steekjes acht alfabetten uit een oud dmc-boekje naborduurt, of slechts één alfabet met een mooi randje eromheen: het is allemaal goed.
Nieuwe merklapjes ophangen op oude plekken: alles kan eigenlijk wel en het is altijd wel (eventjes) mooi.