Nieuwjaarsbegroeting
We reden naar Utrecht en parkeerden op de parkeerplaats van een groot studenten-complex, met uitzicht op de mistige groene open ruimte. “Wat woon je hier toch mooi!” zeiden we tegen onze zoon, bij wie we op bezoek gingen. Hij was net in Amerika toen hij vlak voor kerst bericht kreeg van de universiteit: “U heeft voldaan aan alle eisen en mag u uitschrijven.” Nu was hij weer terug uit Amerika en gingen we hem persoonlijk een gelukkig nieuw jaar wensen. “Hoi! Je bent geen student meer!”
Na de taart hadden we zin in een nieuwjaarswandeling in het mooie gebied wat we al hadden zien liggen achter het grote appartementen-complex. Hier ligt Fort Rijnauwen, het grootste waterliniefort van Nederland. Een bijzonder wandelgebied.
En al wandelend kun je goed bijpraten. Zicht op de Uithof.
Een mooi moment was toen we een koetsje zagen wat getrokken werd door een paard. Twee andere paarden kwamen naar het hek gelopen en gaven hinnikend te kennen dat ze het koets-paard graag wilden begroeten. De koetsier hield stil en gaf volop gelegenheid voor een paarden-onderonsje, en omstanders verwonderden zich over de liefde die deze paarden elkaar gaven. Het was zo’n mooie begroeting! “Ze kennen elkaar” hoorde ik de koetsier zeggen. Met een groepje andere wandelaars keken we toe, en nu ik de foto zie, zie ik dat het koets-paard een gehaakt hoofd-tuigje heeft. Je kunt altijd op een foto klikken als je hem groter wilt zien om het gehaakte hoofddoekje te bekijken.
We konden een heel eind langs de Kromme Rijn lopen. En ik hou wel van die verstilde januari-kleuren op een mistige en grijze januaridag. De weerspiegeling van de kale bomen in het rustige water. Grijs en groen, zwart en wit. Maar op een gegeven moment begint het dan toch weer te kriebelen en wil ik even iets kleurrijks over het hek hangen.
En met m’n zoon samen op een bruggetje staan: dat wil ik dan ook graag even. Super toch? Heel die lange studie is klaar!
Wij hadden vandaag ook een mooi onderonsje met onze zoon.
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
2 gedachten over “Nieuwjaarsbegroeting”
Vraagje, waren er al sneeuwklokjes die hun neuzen boven de grond staken? Zo ja, dan moeten ook wij met gezwinde spoed die kant op. Het is feest in het bos als de sneeuwklokjes te zien zijn en meestal zijn ze daar vroeg…………
Heerlijk, nog zo’n romantisch ingesteld iemand, die gelijk naar het bos wil als de sneeuwklokjes bloeien. Maar nee, ik denk dat we nog even moeten wachten. Deze foto maakte mijn lief vorig jaar van een grote bos sneeuwklokjes, die hij kreeg van iemand die ze op haar eigen landgoed plukte. Zo, dat klinkt ook wel romantisch!