Ik nam vandaag de oude doos met hele oude bolletjes witte wol mee naar huis. Vroeger als tiener zat ik daarmee te spelen, en toen was die doos er ook al. De kindertruitjes die m’n moeder ermee had gebreid waren allang weggedaan, maar die doos met restjes was knutselmateriaal voor ons. En dat heeft veel effect gehad. Ik vond het vroeger heerlijk dat er op zolder zo’n doos met bolletjes stond waar ik in kon rommelen. Nu mag ik dus nòg een keer wat met deze restjes gaan doen, want nu staat die doos na tientallen jaren in mijn huis. Wat zal ik er eens mee gaan doen?
Oude dingen hebben zo hun charme, en dat geld ook voor de hele oude Nomotta leerboeken voor Handwerken van Wol. Het zijn boeken uit 1935 en je verbaast je over de mooie zwart-wit foto’s en de duidelijke uitleg. Niet eerder had ik beide boeken tegelijk in m’n shop, maar nu dus wel.