Olifanten(kussen) in het bos

Op een afgesproken plek in het bos ontmoetten we onze vrienden. We gingen eerst een wandeling maken en daarna gingen we in ons huis verder bijpraten. Zij wilden dit bosplekje ook wel eens zien. Waar zij wonen heb je wèl tulpen-langs-de-weg, maar geen Kroondomeinen. We deden gewoon dezelfde wandeling als op nieuwjaarsdag, en het voelde nu ook weer als een nieuwjaars-wandeling. Bij deze kronkelboom stonden we even stil. En bespraken we welk pad we zouden nemen. Het ene of het andere. We praatten over onze wegen in het leven en omdat we elkaar al zo lang kennen was er heel veel om over bij te praten. Onze zonen zijn even oud, onze dochters zijn even oud (en speelden vroeger met elkaar) en onze wegen liepen lange tijd parallel. En wat heerlijk om dan na lange tijd weer te kunnen bijpraten.

Er waren ook olifanten op onze wegen en daar praatten we ook over. Voorafgaand aan onze ontmoeting had ik drie kussens de auto in geslingerd, en deze foto (die ik maakte bij de parkeerplaats) is de beste om te laten zien. Het kussen heb ik vroeger gemaakt en ik weet nog dat ik helemaal verrukt was van dit patroon en deze kleuren.

Olifanten op onze wegen! Grote enge obstakels die ons soms angst inboezemen. Die ons onrustig maken. Die ons doen verlangen naar wijsheid om te weten hoe we ermee om moeten gaan. Of om te weten hoe we die olifant weg moeten krijgen. Of die ons helpen om te accepteren dat die olifant er voortaan altijd zal zijn. En hoe kom je dan aan die wijsheid? Heel vaak door het praten met anderen. Wat heb ik in mijn leven daar al enorm veel troost en bemoediging en wijsheid uit ontvangen! Al die gesprekken met mensen die betrokken zijn, die soms iets meer levenswijsheid hebben, of die gewoon op hetzelfde levenspad lopen. Een voorrecht! Na een persoonlijk gesprek is een olifant daarna vaak niet meer zo groot en dreigend, maar gewoon een beetje meer roze.

Onze wandeling voerde ons ook over een recht bospad. Hoe zouden onze wegen dit jaar zijn? Recht of kronkelig? We hopen dat het met de olifanten mee gaat vallen, maar we weten niet hoe ons jaar zal zijn. Maar al wandelend en pratend weten we weer dat we onze wegen met vertrouwen mogen lopen. Er zal altijd wel ergens troost, bemoediging, saamhorigheid, blijdschap en wijsheid zijn. Dat wens ik eenieder ook toe!