Omhaakte deken op koude meidag

De meimaand is misschien wel de mooiste maand van het jaar. Maar het is koud en bewolkt en dat maakt dat de beleving heel anders is als vorige meimaanden. Ik ging een dagje bij m’n zus op bezoek en we besloten om ondanks de kou toch een eindje te gaan fietsen in de buurt van Baarn. Dat vind ik altijd heerlijk, om ergens anders al fietsend het landschap te verkennen en nieuwe dingen te ontdekken.

Maar oude dingen zijn ook leuk, vooral oude dingen die je al heel lang kent. Zoals de handwerken van onze grootmoeder, moeder en tante. Dat waren allemaal handwerksters en veel dingen die zij maakten en die nog niet weggedaan waren, zijn verdeeld tussen mijn zussen en mij. Er waren oude geborduurde gordijnen, en kussens in petit point en een oud schellekoord en een geborduurd voetenbankje en al die dingen stonden nog jarenlang in onze huizen. Nu is mijn zus aan het opruimen want ze gaat verhuizen. Af en toe ga ik een dagje naar haar toe en dan spreken we weer wat door. “Wat zal ik hiermee doen, en wil jij dit hebben? Dit doe ik maar weg, en dat sla ik wel op.” Een intensief proces want overal moet je een beslissing over nemen.

De oude deken die handwerktante lang geleden had omgehaakt ging op de weg-stapel. Wel jammer, want ik vond het altijd leuk om die deken te zien in het huis van m’n zus. Maar zelf wil ik hem ook niet, hoewel het dus een koude meimaand is. Toch voelt het wel raar…. handwerken die al zò lang in de familie zijn geweest doe je niet zomaar weg. Een foto maken helpt natuurlijk wel.