Op een zonovergoten maandag liepen mijn man en ik in het centrum van Amersfoort. We liepen langs alle plekjes waar we zoveel herinneringen aan hebben. Lang geleden studeerden wij allebei (na elkaar) in deze stad, en later woonden ook onze zoon en dochter hier. De zoon een jaar (vlakbij de Koepoort), en de dochter veel langer. Allemaal in het centrum van deze middeleeuwse stad, waar de toren van de Joriskerk altijd boven de huizen uitsteekt. Het was mooi om er vandaag nog één keer te lopen.
Wat was ik verrast toen onze dochter zes jaar geleden precies één klein straatje verderop ging wonen als waar ik vroeger op kamers had gewoond. En wat was het leuk om daar vaak op bezoek te gaan. Voor de laatste keer onthaalde onze dochter ons op een lekkere maaltijd in haar binnentuintje. Het oude picknickkleed (wat ik vroeger voor haar had gemaakt) hing ik nog één keer over haar witte muur. Ik hou van witte muren in oude binnensteden.
We hielpen onze dochter vandaag met wat voorbereiden voor een verhuizing. En we namen afscheid van Amersfoort.