Oorlogsmonument in Bathmen

In bijna elke plaats van Nederland staat wel ergens een monument. Op zondagmiddag 3 mei bezochten we drie kleinere oorlogsmonumenten in Bathmen. Voor ons heel ‘random’ (toevallig). We wilden gewoon alvast ergens stilstaan, de bordjes lezen. Herdenken, en tegelijk de mensen mijden. Herdenken deden we altijd sàmen, maar door het delen van een foto is er ook iets van die gezamenlijke beleving.

Het eerste monument is een herinnering aan de bevrijding door het Canadese leger in april 1945. Vijftig jaar later werd deze natuursteen met de tekst “In grateful memory of our Canadian liberators” opgericht. Hiernaast staat een herinneringssteen aan een Canadese korporaal die bij de bevrijding om het leven kwam bij het veilig stellen van een brug bij Bathmen.

Het derde monument bevat de namen van de mensen uit dit dorp die in de oorlog werden gedood ‘omdat’ ze verzetswerk deden of ‘omdat’ ze Joods waren. Onder deze namen staat in steen gegraveerd een tekst uit het bijbelboek Jesaja. Ik heb alle namen op het monument gelezen. Ik was slechts een voorbijganger die even stilstond en dacht aan mensen die ik niet gekend heb. Het behoort tot ons joodse en christelijke erfgoed dat we op dit soort ‘kleine’ monumenten mogen lezen dat ieders naam bij God bekend is en blijft.

Op vier mei zijn er veel andere mogelijkheden om te herdenken, ook al is het anders dan anders. In de media zijn suggesties te lezen zoals: een route lopen langs de ‘Stolpersteine’ in je eigen buurt (‘Struikelstenen’ zijn stenen die in de straat zijn gemetseld voor de huizen van waaruit Joden zijn weggevoerd), via een live-stream luisteren naar verhalen over bevrijding en terugkeer, een poster printen en voor je raam hangen. Zelf ben ik nog bezig met het bekijken van de zeer informatieve en indrukwekkende Bevrijdingsjournaals.

We liepen vanmiddag door het land waar 75 tot 80 jaar geleden zòveel is gebeurd. Ook op plekken waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Dit land heeft het zwaar te verduren gehad.