Op visite

M’n gastvrouw (boven de tachtig) haakt de mooiste pannelappen en toen ik weer eens bij haar op bezoek ging nam ik zelf ook een haakwerkje mee. Dat praat fijn. Bij een ander moet je niet willen om ingewikkelde telpatronen uit te werken dus zorg ik dat ik altijd een eenvoudig werkje heb klaarliggen wat ik zò mee kan nemen. Dit keer was dat een simpel lapje met gehaakte ‘stokjes’, waar ik straks nog een zakje van maak. Zulke dingen ontstaan bij mij vanzelf. Als ik ergens een bolletje katoen tegenkom, dan begin ik soms gewoon te haken en zie ik wel wat er van komt. M’n gastvrouw vond het een leuk idee, zo’n gehaakt zakje, en vertelde nu wat over haar eigen project. Ze wilde graag weer eens wat omhanden hebben, maar liever niet meer iets heel groots. Gewoon dus maar weer een paar pannelappen. Tot haar verbazing en verrassing had één van haar dochters gelijk gevraagd of zij die straks mocht krijgen. “Is dat niet iets van vroeger dan?” had ze gevraagd. Nee hoor, alles wat gehaakt is vinden we weer mooi!