Na een dagenlange storm en wekenlange drukte wilde ik wandelen. Met stevige schoenen door de plassen en met een gifgroene rugzak door het kale bos lopen. Het was héérlijk! Kronkelende paadjes volgen langs kronkelige bomen. Zoals de zon in januari kan schijnen…. prachtig! En zien jullie dat jonge frisse groen daar al weer boven de grond komen? Dat leek me een mooi plekje om een quiltje op te vleien.
Ik had één van m’n lievelingsquiltjes meegenomen en dat bleek een goede keus. De kleurschakeringen van groen zijn eindeloos en nergens komen die zo goed uit als in het bos.
Het paadje voerde naar een grafheuvel. Deze foto is genomen vanaf die verhoging in het landschap. Een goede plek om onze tijdelijkheid te overpeinzen. Maar ook gewoon een goede plek om koffie te drinken. De thermoskan gaat altijd mee.
Ik denk dat ik niet zonder wandelingen kan. Ik wil ruimte om me heen zien, diep ademhalen, stappen zetten, nieuwe energie opdoen. En handwerk aan takken hangen. Wat dat laatste betreft: zo simpel is dat nou ook weer niet. Voor elke foto die ik hier laat zien, zijn er ook tien gemaakt die ik niet goed genoeg vond. Of waarvan ik de compositie vond tegenvallen. Maar ik vind het heerlijk om te doen! Net zoals ik het een paar jaar geleden heerlijk vond om deze Roman stripes-quiltjes te maken. Ik heb er denk ik een stuk of tien. En nu ik dat januari-licht weer heb gezien, denk ik dat ik niets liever wil dan aan mijn elfde te beginnen. Het maken van zo’n quiltje behoort tot de leukste dingen die er zijn!