Om het handwerk tijdschrift Ariadne te bewaren, werden speciale opbergmappen gemaakt. Dat staat netjes en ook na vele jaren is het nog een plezier om die oude nummers van vroeger door te bladeren. Je komt altijd weer iets tegen waarvan je denkt: “Dat vond ik tòen al mooi, en nu weer”, en dan krijg je vanzelf zin om het (alsnog) te maken.
Wie weet is nog iemand op zoek naar twee lege opbergmappen en één volle: uit 1981. Leuk om alles netjes naast elkaar op een rijtje te hebben staan.
Ik heb ook vier ingebonden jaargangen die wat ouder zijn: uit 1957, 1958, 1960 en 1961. Het 
inbinden is netjes en nauwkeurig gebeurd, met goed materiaal. Met plezier heb ik die oude tijdschriften doorgebladerd. Ze komen uit de tijd dat mijn moeder en een hele generatie toegewijde huisvrouwen bezig was met kleren en kleertjes naaien en breien voor een groeiend gezin. Deze tijdschriften spreken van zorgvuldigheid, toewijding, huiselijkheid en gevoel voor stijl. Patronen voor grote en kleine jongens en meisjes. Foto’s en instructies voor stofversieren, moderne randen naaien, en gehaakte kleedjes. Ik zag bij het bladeren een patroon voor een bakvisjumper, Engelse mode in tweed, moderne monogrammen met de Pfaff, een zondagsjurkje voor kleine coquette meisjes, herenpullovers, dressoir-lopers, wijde cirkelrokken, moederdagcadeautjes, breipakjes voor een parmantig drietal, babygarnituren, tapijtjes in smyrnaknoopwerk, elegante stola’s in guimpehaakwerk en nog veel meer.
Moeders werden volop gestimuleerd om “Uw huis tot uw thuis” te maken en kregen daarvoor talloze patronen aangereikt. Ariadne was een ‘tijdschrift’ wat eigenlijk ‘tijdloos’ is geworden, want het is nu nog steeds – en opnieuw – erg leuk om die oude patronen weer te zien en te gebruiken.
Ik “mis” in je verzameling de oude, plastic verzamelmappen die er waren voor de “theedoekmappen”met de blauw ruiten. Ik denk dat die uit de jaren zeventig komen.
Maar de geruite mappen zijn zeker veel mooier!