Oud en nieuw vieren: controleren hoever je bent gekomen

Scherpe scheidslijnen, soms nergens voor nodig, soms een beetje artificial. Vandaag op nieuwjaarsdag hoorde ik verschillende verslagen van anderen over hoe ‘hun’ oudejaarsnacht was verlopen en hoeveel vuurwerk er was geweest. Sommigen hadden niks te zien gehad (zo was het in het verslag wat ik uit Amerika kreeg) en anderen konden van half 10 ’s avonds tot 2 uur ’s nachts naar een lifeshow voor hun raam kijken (zo was het bij ons). En alles daar tussenin. In het verslag waar niks te zien was geweest was het als een klein probleempje ervaren dat je niet goed wist wanneer het nou eigenlijk 12 uur was……

Ik kocht in een impuls twee bollen Dora van de Wibra. Die goede beste wibra-wol. Een paar jaar geleden haakte ik een paar stola’s van Fenna-wol en dat vond ik een succes. Nu zag ik die Dora-bollen en voor ik het wist stond ik ermee bij de kassa. Tè mooi om te laten liggen! Ik ging vlak voor oudjaar kijken of er misschien nog een derde bol was, maar die was er niet meer. Dus doe ik het met twee bollen. Toen de eerste bol op was, legde ik hem op m’n vorige stola en zag dat ik tot precies halverwege kwam. Dus nu de tweede bol voor de andere helft gebruiken. De ene helft in het ene jaar gebreid, de andere helft in het andere jaar!

Ook wel leuk, zo’n scherpe scheidslijn. Oud-en-nieuw vieren is ook: weten-hoe-laat-het-is. Terugblikken en vooruitblikken. Een streep trekken. Controleren hoever je bent gekomen.

En zèlfs dat is in ‘handwerk’ uit te drukken! Ik geloof dat ik de smaak (van het bloggen) weer te pakken heb. Handwerk-symboliek.

En die vuurwerk-show voor ons huiskamer-raam was eigenlijk best gezellig…. In ieder geval hebben al die knallen en pijlen onderstrepend gewerkt: We gingen met elkaar die jaar-grens over!