Macramé is een knooptechniek die in de oudheid al veel werd beoefend. Door de eeuwen heen waren overal ter wereld uitingen ervan. En dat is ook niet verwonderlijk, want wanneer mensen vezelachtige, strookachtige of sliertachtige materialen in handen krijgen, dan willen ze er iets mee doen. Macramé werd en wordt zowel voor functionele als voor decoratieve doeleinden gebruikt, en daar zijn in de geschiedenis heel wat voorbeelden van. Vooral de Assyriërs waren bedreven in het afknopen van rafels aan hun kleding. En oude volken die nog geen textiel kenden, knoopten met repen leer, biezen en andere lange plantaardige materialen.
In de zeventiger jaren kwam er een nieuwe toepassing bij (naast de aloude functionele en decoratieve toepassingen): het gebruik van macramé in therapie! De rustgevende bezigheid bevorderde de motoriek en de concentratie.
En nu is macramé ook alweer een tijdje in de belangstelling (vooral vanwege de decoratieve functie), en bij zulke oplevingen is het ook altijd leuk om nog eens te zien wat er in het verleden mee werd gedaan.
Dit oude macramé-zakje is zo’n voorbeeld van hoe macramé in de eerste helft van de vorige eeuw werd toegepast. Er werd geknoopt met specifiek macramé-garen, en daar heb ik zelfs ook nog een strengetje van. Voor wie het leuk vindt om met heel oud ècht macramé-garen te werken.
Het zakje is denk ik nooit afgewerkt. Het bestaat uit twee stukken die met drie kanten aan elkaar zijn gezet. De bovenkant is nog open en daar kan natuurlijk zò een leuk klein tasje van worden gemaakt. Dan heb je iets ouds en iets hips tegelijk!
Wil je reageren?