Op het laatst nam ik toch maar dat mandje mee, uit het huis van m’n zus en zwager. Het was de dag waarop de kringloop langskwam om spullen op te halen en waarop een aanhangwagen vol spullen naar de stort moest worden gebracht. Ik ging wat helpen en dat vind ik altijd wel leuk om te doen. Lekker sjouwen met planken en planten en nog veel meer. Buiten soep eten met uitzicht op een hoge stapel ‘snoeiafval’ (waar ik eerst nog wat uit had gevist).
Een moeilijk momentje was er ook, toen de lievelingsstoel van m’n moeder naar de stort moest. M’n zus had hem nog een tijdje in haar huis gehad. Het was zo’n heerlijke relaxfauteuil met ook nog een massage-functie. Maar niemand wilde hem hebben, ook de kringloopwinkel niet. Terwijl hij nog helemaal goed was, alleen maar één klein vlekje. Maar door dat vlekje wordt hij dan toch afgekeurd. Jammer, er zou nog heel lang een ouder iemand heerlijk in hebben kunnen zitten.
Bij zoiets merk ik dan weer hoe die hele wegwerp-cultuur me tegenstaat. Uit teleurstelling dat de kringloopwinkel een aantal dingen niet meenam, nam ik dan zelf op het laatst dan maar dat mandje mee. Het zit nog in m’n auto, eerst nog even naar m’n kleine baantje, en dan straks uitladen en iets leuks doen met dat mandje. En dan straks ook nummer TW6000 in m’n shop zetten! Bezig-zijn met tweedehands-spullen pàst bij mij!
Over het boek wat vanmiddag in m’n shop komt kan ik alvast één ding zeggen: als de kringloopwinkel dàt had mogen ophalen, dan zouden ze het zéker wèl mee hebben willen nemen!
Wil je reageren?