Oud patchworkje op een oude steiger

Aan de rand van dat hele grote, uitgestrekte wad liggen de fotogenieke steigerresten van haventje De Cocksdorp. Het heeft iets magisch, iets surrealistisch, iets kleins en aantrekkelijks. Er zijn meestal wel nèt een paar andere toeristen of fotografen die het bijzondere van dit plekje willen vastleggen. Geduldig wacht je dan tot het jouw beurt is om op het puntje van de steiger te staan en de weidsheid in te turen. Zo ging het vorig jaar bij het haventje van Sil en zo ging het nu ook weer. In het voorbijgaan een groet, en nu sta ik dan op dat verre puntje. Er hangt een bordje, van de ‘vrienden’ van dit haventje die het graag nog een tijdje voor verder verval willen behoeden. Je kunt zelfs een bijdrage in het bakje doen.

Thuis lees ik er nog wat over. Haventje De Cocksdorp is oorspronkelijk aangelegd voor de aanvoer van bouwmaterialen in de tijd van de drooglegging van de polder van Eijerland. Dat was halverwege de 19e eeuw. Later deed het haventje dienst als thuishaven van de postboot naar Vlieland, die op het ‘Posthuys’ voer. Die postboot vaart allang niet meer, en nu wordt het haventje af en toe nog gebruikt door avonturiers die via de smalle geul dit plekje nog kunnen bereiken, nadat ze hebben afgewacht tot hoog water.

Het is altijd een kwestie van wachten. Tot het je beurt is om dat plekje even in z’n aantrekkelijke desolatie te fotograferen. En tot je die ene halve minuut hebt afgewacht dat de wind het meegenomen dunne quiltje éven met rust laat. Even maar. “Blijf nou eens liggen!!”
Ik leerde hier de les dat ik moet luisteren naar mezelf als ik bijtijds aanvoel dat er straks een mooi momentje gaat komen en dat ik daar beter op voorbereid kan zijn. Dit oude quilttopje wilde ik afgelopen zomer afmaken, maar telkens kwam het er niet van. Zelfs één dag voor vertrek naar Texel zette ik nog de naaimachine op tafel en zei tegen mezelf: maak er nou gewoon een achterkant aan! Maar nee. Nu merkte ik dat zo’n dun fladdertje gewoon nìet wil blijven liggen, als ik zeg dat dat moet. Een achterkant had het wat zwaarder en ligbaarder gemaakt.

Maar evengoed is dit de foto die ik wilde maken. De schoonheid van oud hout gecombineerd met de schoonheid van oude lapjes. In het midden de kruislingse beweging van robuust hout contrasterend met patchwork ruit. De verhoogde schoonheid van vergane glorie.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.