Oude bloemetjes
In m’n fietstas heb ik meestal een mesje waarmee ik onderweg wat bloemen kan plukken. Soms krijg ik daar een opmerking over, zoals: “laat ze maar liever staan, want de bloemen zijn van ons allemaal.” En dat is ook zo. En ik bedank die persoon dan ook dat hij me daarop wijst want we mogen elkaar best aanspreken.
Toch pluk ik nog steeds soms wat. En ter geruststelling: dat doe ik alleen op plaatsen waar heel veel bloeit. Of waar toch in de verte de bermenmaaier al aankomt. Dan denk ik: als die maaier alles mag kortwieken dan mag ik nu ook wel een paar bloemen plukken voor in een vaasje. En ik pluk natuurlijk nooit zeldzame bloemen, echt niet!
Ik geniet al een week van een klein vaasje met gele bloemetjes (als ik ze had laten staan dan waren ze nu hooi geworden). Ze passen bij een klein borduurwerkje wat ik net maakte. Het komt van een heel oud patroontje wat al jaren in een mapje zat met “ooit nog eens borduren” En dat ooit was dus nu!
Meer lezen? Wellicht is dit interessant...
4 gedachten over “Oude bloemetjes”
Laten we vaststellen: als hooi is deze jaconskruiskruid juist levensgevaarlijk (want giftig) voor vee en bv konijnen! Zo bloeiend eten ze het niet, maar gedroogd herkennen ze het niet als giftig. Dan dus niet zo erg om bij jou op de vaas, al eten er mooie vlinderrupsen van (en worden dus zo ongenietbaar voor potentiële vijanden), te staan. En aangezien wij dit bloemetje niet eten, geen probleem voor mensen en leuk op de vaas. Staan trouwens prima bij je borduurwerk!
O ja, dit is ook zo, heb ik wel eens wat over gelezen. Dus dit spul mag niet in het hooi!
De bloemetjes komen vandaag nog één keer terug op een blogfoto en dan hebben ze wel genoeg diensten bewezen en gecompenseerd voor ontvreemd vlindervoer..
Margriet, gewoon doen, bloemetjes plukken in het wild. Zolang het geen beschermde soorten zijn en er genoeg van staat moet het geen enkel probleem zijn. Erger wordt het om ze met wortel en al uit te steken. Ik zag al zo vaak plekjes met mooie bloemen en de volgende dag is de maaier er over gegaan. In Frankrijk, waar véél meer soorten voorkomen wordt altijd geplukt en genoten. De meeste mensen hebben veldboeketten in huis daar. En zo te zien heeft de natuur er niet onder te lijden.
Over lijden gesproken. In mijn buurt lijden we al weken. Een ‘bodemverbetering?’ en ‘groenvoorziening’ bedrijf terroriseert ons met handmaaiers. Het giert al om onze oren om 7 uur ’s morgens. Ook het onkruid tussen de stenen in de straat wordt met een handmaaier onthoofd omdat er vanwege de droogte niet gebrand mag worden. Veel lawaai voor bijna 0 resultaat, want het meeste onkruid steekt zijn hoofd niet ver boven de stenen uit. “Wij proberen het mooier te maken mevrouw”.
O wat jammer en vervelend en irritant nou net deze mooie weken steeds die rotherrie! Balen zeg. Kon je ze maar wegsturen.
Bedankt voor je bemoediging om gewoon bloemetjes te blijven plukken, zonder het gevoel te hebben dat ik iets doe wat niet mag.