Elk handwerkje vertelt een verhaal, heeft een bedoeling gehad, gaf vreugde bij het maken en plezier bij het ernaar kijken. Er was een idee, een patroon, materiaal zoals stof en garen, en er was een wens bij de maakster om iets moois te maken. Of een opdracht van de juf. Of inspiratie vanuit een tijdschrift. Wie zal het na een aantal decennia nog kunnen zeggen welke bedoeling de maakster had? Na vele jaren zijn die bedoelingen vergeten en staan de oude handwerkjes op zichzelf. Dan zijn de oude handwerkjes mooi om naar te kijken, ze wekken bewondering of begeerte, geven zin om te verzamelen of zelf iets te maken.
Maar soms is het allemaal betrekkelijk. Dan gaat het weer om de mènsen. De mensen van nù!
3 gedachten over “Oude handwerkjes”
Mooie borduurwerkjes weer, Margriet. De blauwe ondergrond werkt goed bij de bloemen linksonder. En de bloemen linksboven zijn ook van alle tijden.
Mooie foto. Hier zitten heel wat uurtjes in. Uurtjes waarin de handwerksters ook hun gedachten hebben laten gaan.
ik heb de akte nuttige handwerken (1960) behaald… o,wat had ik een hekel aan katoenen lapjes breien,daar een gat in knippen en dan weer ,,mooi,,dichtmazen.
Alle losse hieltjes heeft mijn lieve moeder gebreid.
Stofveranderen was mijn favoriet evenals borduren.
Mijn handwerkplezier is bij mij gebleven,veel van mijn klasgenootjes hadden er genoeg van.En met veel plezier heb ik het handwerkplezier weer doorgegeven.