Een stapel oude Libelles was tientallen jaren bewaard in een oud huis. Iemand kocht het huis en vond de Libelles in een verborgen ruimte. Jammer dat het geen bankbiljetten waren, maar dit was ook wel leuk. Hij gaf de stapel aan mij en ik zette de helft op m’n shop. Eens kijken of er iemand interesse in zou hebben.
Nee, niemand bestelde er één. Mijn aanbeveling dat bijna elk tijdschrift uit die tijd wel iets van handwerken had, had niet geholpen. En dat kan ik ook best begrijpen. Want waarom zou je de gok wagen om lukraak zo’n oud nummer te bestellen in de hoop dat er misschien een leuke ajourtrui in staat? Of een artikel over merklappen, wat in die tijd een populair onderwerp was om over te schrijven? En stel dàt je bijvoorbeeld geïnteresseerd zou zijn in merklappen, en je hebt toevallig nèt de goede Libelle gegokt, dan heb je er nog niks aan, want dan blijkt het artikel een bestelpatroon aan te kondigen.
Dus die stapel is niet interessant. Vandaag begon ik ermee om bij sommige bestellingen een gratis Libelle bij te voegen. Soms komt dat goed uit, bijvoorbeeld bij een bestelling van iemand die een oud en kwetsbaar tijdschrift bestelde (‘De vrouw en haar huis’). Dat tijdschrift was nòg ouder en kreeg door de bijgesloten Libelle nu wat extra bescherming in de post.
En soms komt het niet goed uit, bijvoorbeeld als twee bestelde boeken nèt door de brievenbus passen. Dan kan er niet nog een extra tijdschrift bij.
Ik kijk gewoon per keer of het wel of niet uitkomt om zo’n oude Libelle bij te sluiten.
Het kan natuurlijk ook dat iemand alsnog op het idee komt om de hele stapel te willen hebben. Dat kan ook. Stuur me dan een mailtje, of bestel alle nummers die nog in de shop staan en dan maken we een klein prijsje. Want voor sommige handwerkliefhebbers kan het misschien toch interessant zijn om zo’n hele stapel eens door te bladeren en herinneringen ophalen aan veertig jaar geleden. Toen de Beatles populair waren, toen Mies(je) in bijna elk tijdschrift genoemd werd, en toen de koning nog een prinsje was.