Oude patronenboeken om te naaien

“Het steekt nauw” vonden de deskundige kleermakers en vakdocenten die net na de oorlog het Pompboek samenstelden. Voor elk kledingstuk werd beschreven hoe je aanpassingen kon maken, zodat een ’te korte rug’ of een ’te schuin gesteld halspunt’ of ‘een te ver naar voren ingezette mouw’ voorkomen konden worden. Nog meer knellende naaiproblemen: hoge schouders, scheef figuur, te weinig of te veel buikwelving, te vast op de schouders, te lange rughoogte, foutieve balans in de schoot, te korte kraag, een te ver naar voren ingezette mauw. Ik weet nog goed toen de kroonprins trouwde en het hele volk televisie keek. We vonden allemaal dat de prinses er prachtig uitzag en we luisterden naar het commentaar over hoe haar jurk was gemaakt. Maar mijn tante (zeer deskundig op naaigebied) maakte een negatieve opmerking over de coupenaden van de prinses, die niet helemaal mooi zaten. Ik begreep dat toen niet helemaal. Wie let daar nou op? Maar vrouwen en mannen die net voor of net na de oorlog zo’n gedegen opleiding hadden gehad, die letten daar wel op! Het stak in die tijd enorm nauw hoe de kleding in elkaar werd gezet. Overal werd op gelet: of je het patroondeel recht of schuin op de draad moest leggen, hoe je de plooien het beste kunt verdelen, hoe je het trekken van de stof kunt voorkomen en nog veel meer.  Nu ik dat Pompboek heb doorgebladerd, begrijp ik die opmerking van m’n tante destijds beter.

Naaien was een vak! En er werden dus ook gedegen boeken uitgegeven, geschreven door coupeses die hun vak verstonden. Daar is nu weer vraag naar en deze kan ik in m’n shop zetten. Laatst werd zo’n boek bij mij besteld en het zou gebruikt worden voor één of andere produktie, maar daar heb ik verder niks meer van gehoord. Ik vond het wel leuk om te weten dat deze boeken op opleidingen weer getoond en gebruikt worden.

Veel huisvrouwen leerden heel goed naaiden en naaiden decennia de kleding voor hun gezinnen. Later werd het wat makkelijker omdat de stap van het patroontekenen kon worden overgeslagen. Het lente-linnenpatroon uit 1991 is daar een voorbeeld van. Op deze wijze verschenen talloze losse patronen.