De voorkanten van de oude zijdegeborduurde kaarten zijn allemaal prachtig. Lieve bloemetjes die na honderd jaar nog steeds bloeien en niet verkleurd zijn. Nog steeds mooi om tegenaan te kijken.
Maar voor de eerste ontvangers was natuurlijk ook de achterkant belangrijk. Wie zou hem of haar zo’n welgemeende groet hebben gestuurd? De meeste zenders schreven hun naam met zwarte inkt in sierlijk schuin schrift op de kaart, en een enkeling deed het met potlood. In m’n shop heb ik dat erbij vermeld.
Van deze twaalf kaarten zou ik er één naar een jarig familielid kunnen sturen maar daar geeft hij niks om dus dat laat ik maar. Leuker om deze kaarten in m’n shop te zetten want de blije verrassing van de eerste ontvanger is nu een geliefd verzamelobject.