Over De kracht van breien

Een boek over breien, geschreven door een terrorisme-expert: dat is verrassend! Goede breiboeken hebben vaak een hoofdstuk of een inleiding over de geschiedenis van het breien, maar dit boek duikt op een heel andere manier de geschiedenis in. Het laat zien hoe sociale, economische en politieke veranderingen verbonden kunnen worden aan brei-reacties van vrouwen, die daarmee tòch ook macht uitoefenden. Of die daarmee zich stil verzetten tegen ontwikkelingen die ze niet konden stoppen maar die wel gestopt moesten worden. Een voorbeeld van dat laatste zijn de breiende vrouwen tijdens de onthoofdingen tijdens de Franse revolutie. Ook de spinning bees in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog worden besproken, en daardoor leerde ik dat de breiende vrouwen ook in die periode een belangrijke rol speelden. Net als in de Tweede Wereldoorlog, toen breispionnen codes verwerkten in hun breiwerk en op die manier boodschappen communiceerden om het verzet te steunen.

De schrijfster Loretta Napoleoni (1955) was na het schrijven van een aantal internationale bestsellers over terreur en wat daar allemaal achter zit, op een persoonlijk dieptepunt gekomen in haar leven. Op de puinhopen van haar leven besloot ze weer te gaan breien, en daar een boek over te schrijven: De kracht van het breien. Al breiend en schrijvend vond ze het evenwicht weer. In het boek gaat ze niet alleen in op de (soms verrassende) geschiedenis, maar onderzoekt ze ook de helende kracht van de ritmische beweging. Daarbij geeft ze ook de resultaten weer van recent wetenschappelijk onderzoek: breien is ècht in staat om iemand rust te geven. Het is troostrijk en zorgt voor nieuwe verbindingen. Zowel in iemands brein als ook in sociale contacten.

En nu ik dit allemaal geschreven heb, kan ik schrijven hoe dat bij mij recent ging! Want ik kreeg ook een nieuwe verbinding in m’n leven, toen ik een paar weken geleden aan het breien was in gezelschap. Ik kende de andere mensen in de kring nog niet zo goed, maar ik was aan het breien en dat zorgt altijd wel voor contact en een praatje. Eén van de vrouwen stelde mij wat vragen en zo kwamen we erachter dat we vroeger in dezelfde buurt hebben gewoond. Er waren nog meer raakvlakken, en toen kreeg ik de verraste uitroep: “Maar dan heb jij bij mij op school gezeten!” Zij was toen stage-juf, en ik was nog maar vijf of zes, dus ik weet er niet meer zoveel vanaf. Maar ik vond het gelijk leuk om weer ‘juf’ tegen haar te zeggen, hoewel ik er nog wel een beetje beduusd van was. Dat gebeurt dan zomaar ineens: dat je je oude juf na meer dan vijftig jaar weer tegenkomt!

Ik denk dat zij het ook leuk vond, want nu kreeg ik een kadootje van haar: dit boek! Ze zei dat ze dit ergens vond en toen aan mij dacht. Wat lief! De ondertitel is hiermee waargemaakt: Hoe een oeroud ambacht onze levens verbindt. Het is ècht een verrassend boek, wat een oude juf graag wilde geven aan een vroegere leerling. Maar wat natuurlijk veel breder is: In dit boek komt op meerdere wijzen naar voren hoe door de eeuwen heen vrouwen dit belangrijke ambacht altijd weer hebben willen doorgeven aan jongere vrouwen. En hoe zij het breien hebben ingezet tijdens belangrijke maatschappelijke ontwikkelingen. Echt een aanrader, dit boek (en daarmee geef ìk het ook weer door: aan jullie!)