Over het inpakken van boeken

Moderne borduurboeken (en vooral de Franse boeken zijn daarin sterk) laten de borduurwerkjes vaak op een moderne manier zien. En dat houdt in dat ze niet altijd zijn afgewerkt of ingelijst. Soms worden ze gewoon met een speld tegen een witte muur geprikt. Een monogram, of een klein randje, dat kan op die manier heel mooi uitkomen.

Ik ben ook een beetje ‘moderner’ geworden (naast dat ik voordat ik die boeken had doorgebladerd zelf ook eens zo’n mono-mooi anjertje had geborduurd, op een witte ondergrond en verder niks erbij). En dat houdt in dat ik niet meer elk boek wat ik verstuur inpak. De duurdere boeken wel, want dat is gewoon een extra bescherming in de bubbeltjesenvelop en het staat beter en verzorgder. Als iemand een duur boek ontvangt, dan wordt ook het uitpakplezier vergroot als je eerst een papiertje moet losmaken. Papier eraf, en voilà: daar is het dan! Dat momentje moet gewoon iets langer duren.

Maar de goedkopere boeken doe ik tegenwoordig zonder inpakpapier in de envelop. Of dat nou echt moderner is? Of alleen maar ‘kaler’? In ieder geval vond ik na al die jaren dat ik ‘de-kunst-van-het-weglaten-en-je-concentreren-op-de-essentie’ hier maar eens moest toepassen. En dan vooral omdat het beter is voor het milieu. Niet overal meer een papier of plastic omheen. Dan krijgt iemand de voilà-beleving dus al als ze het boek uit de envelop haalt.