Over postregels en postzegels

Met m’n broertje speelde ik vroeger postkantoortje. We hadden we een hele grote kartonnen doos en we mochten het gekartelde broodmes gebruiken en daarmee sneden we allerlei openingen uit. Eén zijde werd gevouwen en dan had je een loket met een raampje wat open en dicht kon. Met stift schreven we  leuzen op de gevels en van stroken papier maakten we een lange kassarol. We weekten gebruikte postzegels af en die konden we weer opnieuw gebruiken. Het hoogtepunt van het spel was om zelfgemaakte brieven in de gleuf te stoppen. De adressering van die brieven was makkelijk: we verzonnen exotische straatnamen, en daarna kwam steevast het rijtje: Nederland, Europa, de Wereld, en het Heelal. We waren vast niet de enigen die zo zorgvuldig nadachten over onze plaatsbepaling in het Universum!

Over die brievengleuf in onze kartonnen doos nog even: je zou denken dat ik dan toch goed geoefend had voor mijn huidige werkzaamheden. Als kind wist ik al dat een brief niet te breed mag zijn want anders gaat de post mopperen. Maar nu krijg ik vele jaren later alsnòg met dat fenomeen te maken: een mopperende post. En dat doen ze niet vriendelijk verbaal, door mij erop te wijzen dat m’n envelop te breed was. Nee, dat doen ze door mij te bestoken met kaartjes waarop ik maar liefst vele euro’s porto bij moet plakken. Een soort strafport, omdat ik te weinig gefrankeerd zou hebben. Hun redenering is dat ze mijn brieven nu als pakketje hebben moeten bezorgen. Daar geloof ik niet veel van, want die brieven passen nog steeds goed door de gleuven. Alleen die zijflapjes steken wat uit. Tja, als je die ook gaat meerekenen in de toegestane breedte van de envelop dan is het nèt kiele kiele.

Maar ik denk dat ik nu m’n lesje wel geleerd heb (na al die aanmaningskaarten): voortaan ga ik de zijflapjes van de grotere enveloppen dichtplakken met plakband. Dat staat minder mooi, maar gaat mij hopelijk wat vervelende aanmaningskaarten besparen. Overbodig plakband had ik liever willen vermijden, want ik hou er juist van als een brief met een bestelling er mooi uitziet. Soms krijg ik reacties  dat de verpakking en de postzegels gewaardeerd worden. “Het voelde als een kadootje”, schreef laatst iemand. Ik sluit ook af en toe wat extra’s bij, zoals een paar poezenkaarten of een vogelmapje. Maar dat doe ik alleen als de envelop daardoor niet te zwaar wordt. Ik moet me wel aan de post-regels houden dus.

Het postkantoortje-spelen van vroeger heeft kennelijk invloed gehad en ik vind het nog steeds leuk om hiermee bezig te zijn! En ik hou me aan de post-regels en gebruik gewoon mooie post-zegels.

Bewaren

Bewaren