Een tijdje geleden vroeg ik jullie om wat reacties op m’n bloggerij. En met het bezoek wat ik een tijdje geleden ontving bij m’n open huis heb ik ook nog even wat gepraat over de reacties op m’n stukjes. Of ook wel: over het gebrek daaraan. Het viel anderen op dat ik maar weinig reacties krijg. Dat vind ik ook wel jammer, want ik zou graag nog wat meer interaktie willen hebben.
Aan de andere kant: de reacties op m’n blog zijn toch niet de enige graadmeter. Want ik krijg best vaak hele leuke reacties via de mail (via contactformulier). Dus het is ook weer niet zo dat ik maar aan het schrijven ben met weinig respons. Ik heb er bewust voor gekozen dat jullie ook kunnen reageren via contactformulier en daar wordt behoorlijk vaak gebruik van gemaakt. En ik ben ook blij dat deze mogelijkheid er is op m’n blog. Maar het leek me goed om dit eens door te geven: je hoeft dus niet al teveel medelijden met me te hebben want ik heb best veel respons.
Aan de andere kant: meer lezers, is ook meer interaktie en röring en dat zou ik ook best leuk vinden. Dus aan jullie de uitnodiging: blijf reageren! Of begin ermee! Beetje weerwerk van de doelgroep mag best!
Een tijdje geleden maakte ik deze foto tijdens een wandeling, maar die kon ik toen niet voor m’n blog gebruiken want ik had die dag al genoeg anders. Nu was ik weer terug op hetzelfde plekje maar het stormde, en dat was niet het goede moment om foto’s te maken. En nu kan ik deze foto dus wel gebruiken: gemaakt op landgoed Voorstonden, waar ze zo’n mooi bruggetje hebben. Tjonge, dat was ook wat, toen ik onderweg was! Ik ging van A (mijn woonplaats) naar B (waar m’n familie woont), en ik had te maken met maar liefst drie wegversperringen! Eén was aangekondigd, dus daar wist ik van. Ging ik gewoon via een andere route want ik weet de weg daar goed genoeg. Maar daar kwam ik weer twee andere wegversperringen tegen! Toen was ik het zat en ging ik gewoon even op dat landgoed wandelen. Zelfde plekje dus waar ik de vorige keer m’n tasje ophing.
Wegversperringen zijn er eigenlijk altijd wel. Om bij het onderwerp van de ‘reacties’ te blijven: van een paar vrouwen die wat vaker reageren kreeg ik de melding dat dat niet meer zo makkelijk gaat omdat de gegevens niet meer ‘vastgehouden’ worden door de computer. En dan moet je dus telkens alles opnieuw invullen. Dat zijn we aan het uitzoeken en is hopelijk gauw weer verholpen.
Dus: ondanks alle wegversperringen komen we er wel! En blijf gerust reageren, want dat wordt gewaardeerd! En van jullie mooie reacties per mail geniet ik zeer!
Heel duidelijk, maar ik moet wel ff zeggen dat ik niet vaak reageer, omdat ik zoveel blogs volg(maar dat weet je al). Ik begrijp dat je het ook leuk vind om reacties te krijgen, want ik vind het ook erg leuk.
Leuk, gezellig blogje heb je weer geschreven.
Liefs en groetjes, Ineke
Hoi Ineke, hoe meer blogs je volgt, hoe meer ik het waardeer als je ook op de mijne reageert!
Bedankt!
Ik volg ook veel te veel blogs, dus er zijn er best veel waar ik weinig op reageer.
Wat mij wel opvalt bij jou, is dat je héél regelmatig post.
Bij grote blogs die vaak ( dagelijks ) posten, merk ik toch ook weinig reacties, dus denk ik dat dat er ook iets mee te maken heeft.
Dat mensen mss denken: ‘Oh, alweer een nieuwe bericht, moet ik nu wéér reageren’.
Ik weet het niet zeker hoor, en ik bedoel het zeker niet slecht.
Ik vind het juist positief dat je veel met je blog bezig bent.
Wens je nog een fijne avond en handwerk/blog lekker verder!
Groetjes, Sigrid
Bedankt Sigrid, voor dit gezichtspunt, dat het er ook wel mee te maken heeft dat ik wel erg vaak blog. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen echt geen zin hebben om elke keer te reageren en dat verwacht ik ook echt niet. Door de diversiteit van m’n onderwerpen merk ik dat (nieuwe) mensen vooral reageren als ze iets zien wat hun veel herkenning geeft en dat zijn vaak hele leuke en verrassende reacties. Vaak ook de wat langere reacties.
Vroeger kreeg ik meer reacties op mijn blog. Nu zijn er veel meer blogs en is er een tendens naar Facebook. Als ik iets op Facebook zet krijg ik daar wel veel reacties. Toch wil ik mijn blog behouden, omdat dat meer voelt als een eigen plekje.
Wat leuk dat je dit herkent Annelies. Ik voel m’n eigen blog inderdaad ook als mijn eigen plek, die ik zelf kan inrichten. Facebook heeft zeker ook voordelen, maar onze eigen blogs zijn ons ook vertrouwd.
MARGRIET,VIEL MY OOK OP DAT JE VAAK GEEN REACTIES KRYGT.SOMS DENK IK WAT HEEFT ZE AAN MYN GEKLETS.MET PLEZIER KLETS IK MET JE.NET ALS MYN VRIENDIN DIE IK JE BLOG GAF.HET K.L.M.VOORBEELD IS AF EN HANGT BY MYN KL.DOCHTER VAN 9 JAAR.HET WERD GOED ALLEEN DIE 2 NEUSJES RAAKTEN EKKAAR NET NIET.OOK DEED IK IETS MET DIE BLAUWE HANDDOEK——WIE BREIDT NU IN DEZE DAGEN EEN HAND DOEK…… IK BREIDE 4 LAPJES MET 4 KANTJES EN ZETTE DIE AANELKAAR–WERD NIET ZO NETJES,MAAR IS WEL IN GEBRUIK. GENIET VAN JE FOTOS.GROETEN HANNIE.
Dankuwel aan de lieve hoofdletter-mevrouw! Ik vind uw geklets heel leuk hoor! En u mag net zo vaak of zo weinig reageren als u zelf wil hoor! (kleine letters mag ook trouwens….)
Zò leuk dat u het KLM-patroontje hebt nagemaakt! Ik zou er best nog eens een foto van willen zien!
En de blauwe handdoek: die ga ik nog wel een keer plaatsen als inspiratie. Vind ik ook heel leuk dat u die heeft nagemaakt!
En als bemoediging: er zijn ècht veel meer mensen die handdoekjes breien hoor! Ook in deze tijd!