Overlijmstroken van oud bedrukt linnen

Het eind van de opleiding Boekrestauratie komt in zicht. Na het volgen van de tweejarige opleiding Boekbinden doet mijn man nog de vervolgopleiding, en daar leert hij boeken op vakkundige wijze restaureren. Zijn laatste project startte hij gisteravond: het restaureren van een oude Statenbijbel uit 1719, een zogenaamde Pieter Keur-bijbel (waar er heel veel van zijn gemaakt).
Vaak ga ik met hem mee naar Hilversum, en vermaak me dan een avondje bij familie, en op de terugweg haalt hij me weer op en rijden we naar huis. Dit keer vroeg hij in de auto: “Heb je wel eens oude bloemetjesstof uit zestienhonderdzoveel gezien?” “Eh nee, niet zo vaak.” “Mag je morgen zien”, zei hij.

Tijdens de werkavond had hij al onder toeziend oog van de docent de leren band opengesneden, want zoiets doe je niet zomaar uit jezelf. En hij had al veel eeuwenoude viezigheid weggeveegd, die zich achter die rug had opgehoopt. En toen kwamen die stroken linnen tevoorschijn. Deze stroken heten ‘overlijmstroken’ en kennelijk deden de boekbinders toen ook aan hergebruik, want die stroken zullen wellicht van een oude jurk zijn geweest. En die jurk zal dan nog wat ouder zijn geweest dan de bijbel. Leuk toch!?

Zelfs de docent, die toch heel wat binnenwerk van oude boeken heeft gezien, had over die stroken gezegd: “Daar moet je wel wat foto’s van maken!”
Heel bijzonder hoe helder de kleuren van de bloemetjes zijn gebleven, die 300 jaar achter die leren band hebben gezeten.
(Wellicht later nog eens een foto, als de bijbel vakkundig is gerestaureerd)