Overwegingen bij een gebreid oud dekentje

Over een opengeslagen kist is een gebreid dekentje gehangen en de afbeelding daarvan is weergegeven op de oude Haak- en Breiboekjes van Walesons. In deze boekjes vind je ook volop patronen voor dit soort haak- en breiwerk, wat vroeger heel algemeen was. Maar nu is zo’n gebreid dekentje bijna een museum-stuk om te bewonderen, en een voorbeeld om na te maken.

En dat laatste wordt dan ook volop gedaan! Er worden weer van dit soort dekentjes gebreid, waarbij die oude ajour-patronen van vroeger weer volop worden benut. Een paar weken geleden fietste ik langs een handwerkwinkel waar ik vroeger na m’n werk wel eens naar toe ging om wol te kopen. Want ik ging met de trein naar m’n werk en ik wilde elke treinreis wat te breien hebben. Nu zat die handwerkwinkel, of misschien was het een andere, aan de overkant van de winkelstraat en ik zag er een gebreid dekentje in de etalage hangen. Het leek precies op deze! Het was een leuke illustratie van hoe dit soort dekentjes, gebreid op hele dunne pennen, weer in de belangstelling staan.

Zal ik er een foto van maken, van dat dekentje in de etalage? Ik probeerde het, maar door de weerspiegeling van de ruiten mislukte het. En eigenlijk vind ik het ook geen goed idee om etalages te fotograferen.

Toen ik laatst de Waleson’s boekjes (als leer-monument) in m’n shop zette, had ik het idee om te proberen mijn dekentje óók zo over een koffertje of kist te hangen. Maar ook dat idee werkte niet uit, want zo’n koffertje heb ik niet.

En begin deze zomer dacht ik óók al na over dit dekentje. Ik was op een plek waar als extraatje een paar opstellingen waren gemaakt om de bezoekers een idee te geven van het leven van vroeger. Daar hing een dekentje over de bedrand en dat was ook een mooie illustratie. Maar je gaat natuurlijk niet midden in de zomer op een tropische dag op zoek naar je eigen dekentje, omdat je toevallig net zo’n foto hebt gemaakt. De zomer was voor andere dingen. Dus die foto bleef liggen.

En zo deel ik drie overwegingen met jullie, die illustratief zijn over hoe ik vaak nadenk hoe een mooi oud handwerk het beste tot z’n recht komt op m’n blog. Ik vind het leuk om een foto van de context te laten zien, maar dat lukt niet altijd. En ik vind het leuk om een foto van de actualiteit te laten zien, maar dat lukt ook niet altijd.
En als ik dan lang genoeg tegen zo’n handwerk heb aangekeken (want al die tijd ligt het hier maar), dan denk ik op een gegeven moment: en nù moet het in m’n shop!
En dan doe ik het zoals het me het beste lijkt.