Pannelapbloemen

Diep weggestopt in een verborgen hoekje lagen nog de oude pannelappen, die m’n schoonmoeder vroeger voor me had gehaakt. In de beginjaren van mijn huishouden gebruikte ik ze elke dag en daar bleven ze niet netjes bij. Soms kwam een puntje in de vlam en dan brandde het lusje weg, of een deel van het randje. Als ze te erg waren beschadigd, dan kreeg ik weer een nieuwe set want m’n schoonmoeder vond het leuk om ze voor me te haken. Ik had er bijpassende theedoeken bij en jarenlang was het een leuk rood setje in m’n keuken.

Na verloop van tijd werden de pannelappen vervangen en opgeborgen. Bij elke opruimbeurt kwam ik ze weer tegen en vond ik het nog steeds jammer om ze weg te doen. Misschien kan ik er nog eens iets mee, dacht ik maar nu moest ik toegeven dat dat niet zo was. Voordat ze in de zak gingen, knipte ik de oranje bloem los, en daarna ging ik achter de computer om een bestelling te bekijken. Een haakboek met 100 ‘sneeuwvlokken’ was besteld. Ik pakte het uit de kast en zag: héé, al die leuke gehaakte ‘sneeuwvlokken’ zijn dus eigenlijk de hedendaagse variatie van de pannelap-bloemen van vroeger!

Dus dan heb ik m’n oude pannelappen van vroeger toch niet helemaal voor niks bewaard, want ik vond het leuk om dit nu te zien. De gehaakte sneeuwvlokken van tegenwoordig hebben allemaal namen, dus mijn oranje bloem krijgt ook een naam: mothers’ memory.