Er zijn allerlei materialen en methoden en manieren ontwikkeld om patchwork-perfectie te bereiken en als je net begint met quilten kan het je wel eens duizelen van al die verschillende mogelijkheden. In de zeventiger jaren ‘stak het nog niet zo nauw’ en was het vooral het lapjes-plezier wat de boventoon voerde. En het maakte ook niet zoveel uit hoe je dat Engelse woord moest schrijven: een briefje met ‘Patswork’ gaf ook aan dat er oude lapjes in een oude doos zaten. Ik vond het een schattig stikkertje, dus bewaarde dit doosje net zo lang tot ik er vandaag eens wat over schrijf. Patchwork dus: het aan elkaar ‘patchen’ van lapjes. Het leukste is vaak om oude restjes te gebruiken uit eigen voorraad: herinneringen aan jurkjes en bloesjes. Iemand deed met deze tas. De lapjes zijn misschien niet helemaal up-to-date, maar misschien vindt iemand het toch leuk om met zo’n authentieke tas te lopen, zonder zelf achter de naaimachine te gaan. Op handwerk-events wemelt het van eigengemaakte tassen, en daar zou deze makkelijk tussen kunnen lopen. Aan iemands schouder dan.
Zo, en nu gaan die oude (leuke!!) boeken over Patchwork en Quilten weer in de kast, en die oude doos bij het oud papier. Het briefje zal ik eraf scheuren en in de tas verstoppen. Misschien leuk voor iemand die deze patchwork tas wil kopen.