Petit point

Op de heenweg naar het Limburgs Museum, vorige week, wist ik het zéker: daar ga ik straks nìet over bloggen! Dat leek me gewoon veel te gek, terwijl er net een oorlog was begonnen in Europa. Maar toen we daar eenmaal waren, kwam ik natuurlijk toch onder de bekering van de prachtige tentoonstelling en al het moois wat we zagen. En als vanzelf maakte ik er toen toch een blogje over. En de volgende dag nog één, met een zondags’ kussentje als invalshoek. Daarna had ik nog meer foto’s, en die wilde ik misschien ook wel laten zien maar de nieuwsberichten waren zodanig dat ik me daar toch niet comfortabel bij voelde. En later in de week weer wel, met aarzeling.

In het museum kocht ik een mooi souvenir, wat in een zakje werd verpakt met de tekst ”Wat je ziet, ben je zelf”. Daar dacht ik even over na. Er zit wel wat in natuurlijk. Mooie dingen zien verrijkt je. Of je gaat erdoor nadenken over hoe de tijd vroeger was. Het zien van kunst en schoonheid doet wat met je. En ik vind het ook altijd fijn om wat foto’s te laten zien op m’n blog. En dan te merken dat anderen het ook fijn vinden om mooie foto’s te zien. Soms dat iemand schrijft dat zij ook nog wel graag naar die tentoonstelling wil. Kijken naar kunst en schoonheid is verheffend.

Na het museum-bezoek konden we nog even een kringloopwinkel binnen. Opvallend dat er nu haast geen kleine ingelijste borduurwerkjes meer zijn; die zijn kennelijk populair. Maar dìt kleine schilderijtje stond er nog. Kennelijk over het hoofd gezien omdat het met zulke kleine steekjes is gemaakt: petit point! Waar je woont, ben je ook zelf. Niet helemaal natuurlijk, maar het heeft wel invloed.

Alles heeft invloed. En op ons nu vooral het nieuws. Ik wilde nu wat delen van hoe ik wèl allerlei foto’s maak, maar ze lang niet allemaal publiceer.