Pinksteren en kasteelmuren

“Mijn gevoelsleven is soms als een kasteel. Gesloten. Slotgracht eromheen. Ophaalbrug omhoog. Gekwetste emoties hou ik voor mezelf. Toch blog ik: best apart. Ik laat soms wat van mezelf zien. Maar veel dingen hou ik ook verborgen.  Gesloten, dikke muren en een afweersysteem. Zodat anderen niet te dichtbij komen. Bloemen – zo heb ik gemerkt – trekken zich nergens iets van aan. Bloemen breken door verdedigingswerken heen. Bloemen bloeien overal. Ik hou van dit schilderij. Een geborduurd kasteel met een Fluitekruid op de voorgrond. Eén Fluitekruidje maar.”
Dit schreef ik precies een jaar geleden. Dat blogje kun je hier nog terugvinden.
En nu is het Pinksteren, en dacht ik na over wat ik zou willen schrijven. We hebben allemáál wel iets van een kasteel. Verdedigingswerken om onze emoties te beschermen. Pinksteren is een feest, wat lang geleden werd ingesteld en wat allerlei facetten heeft. Daar zou ik wel wat over willen schrijven, over die facetten, maar dat voert te ver. Voor nu alleen het aspect van de Geest, die de grenzen doorbreekt. Die niet wordt tegengehouden door muren. Een wereldwijd feest. Wij vierden het gister met familie en vrienden in een kerk. Meerdere generaties bij elkaar. Verschillende achtergronden, verschillende tradities. Maar toch: bij elkaar. Op een mooie pinksterdag. En ook vandaag weer vroeg weg, maar nu naar de traditionele Pinkstermarkt, waar ik ook weer wat familie ontmoet. De route voert langs bermen vol met Fluitekruid. Het is een feest om andere mensen te ontmoeten en bij elkaar te zijn. Ik hoop dat jullie ook een mooie dag hebben.