Poezenalfabet

Een poes in huis geeft gezelligheid en vrolijkheid want er is heel wat om naar te kijken wat zo’n beestje allemaal wil ontdekken. Ze wil overal opklimmen en inkruipen en tegenaan liggen en achteraan rennen en ontdekken. Een rollend bolletje wol geeft al veel uitdaging en speelplezier. De tekenares van een poezenalfabet heeft dat meesterlijk in beeld gebracht en er een prachtig patroon van gemaakt. En degene die dit heeft geborduurd heeft een eveneens prachtig borduurwerk gemaakt, heel mooi geborduurd met fijne lichte steekjes. Wat een sprankeling!

Meerdere keren rolde ik een bolletje wol door de kamer als de poes van onze zoon bij ons logeerde voor een paar weken en dan genoot ik ervan om te zien hoe ze erachteraan rende. En meerdere keren liep ze met haar lichte tred over mijn toetsenbord waar ik mijn letters typte voor een ochtendblogje. Dan kwam ze m’n aandacht vragen met een lieflijke vanzelfsprekendheid zoals poezen dat kunnen. Dan moest ik echt even stoppen met typen want dat schatje wilde eerst even aandacht. Net zo lief als dat in dit poezenalfabet is weergegeven.

Aan het eind van het jaar liet ik nog een foto zien van de lieve poes die op tafel was gesprongen en in de kaarsenvlam keek, waardoor ze een wat peinzende blik kreeg. Daarna was ze nog een paar dagen hier en toen ging ze weer met haar baasje mee naar zijn huis. Ik maakte toen nog deze foto, en dat bleek een paar weken later de laatste foto te zijn. Heel wat keren (zoals hier en hier en hier en hier)en hier) liet ik op mijn blog foto’s zien van deze mooie lieve poes, altijd ook met wat handwerk erop. Nu kan dat niet meer. De poes werd ziek en kon niet meer verder leven. Wat een gemis.

Maar ik kan heel goed begrijpen dat het borduren van zo’n poezenalfabet een poezeliefhebber veel vreugde heeft gegeven. Al die dartele en vrolijke gezelligheid van zo’n poesje. In zo’n borduurwerk zijn die mooie herinneringen zichtbaar.