Als ik boeken verstuur, is het het makkelijkst om bij het postkantoor (waar ik gelukkig vlakbij woon) de brief te laten wegen en de porto te betalen. Dan plakt het postkantoor er zo’n onpersoonlijke stikker op. Dat ga ik nu een tijdje anders doen. Ik kocht een hele serie prachtige Van Gogh-zegels en die wil ik nu de komende tijd gebruiken voor mijn brieven. Zolang de voorraad strekt en niet voor pakjes. Maar wel veel leuker, die mooie zegels!
Wat ik ook leuk vond, is dat ik vaak zoveel opmerkingen krijg over mijn tapisserie-tas. Ik liet hem in het blogje hierboven ook weer zien. Geroutineerde handwerksters zien vaak in één oogopslag dat het ribfluweel er zo mooi bij past en daar zeggen ze dan wat over. Dat vind ik altijd leuk om te horen. En nu ook nog wat meer informatie over deze combinatie. Het is gewoon een herinnering van mezelf, misschien niet interessant voor anderen, maar wel illustratief voor hoe ook een bepaald stofje nog zo’n krachtige drager van herinneringen kan zijn. Ik woonde voor mijn eerste baan in Den Haag en kon mijn eigen woonplekje inrichten. Het was in de tachtiger jaren, toen het grofvuil nog lekker langs de straat mocht staan. Op een keer stond er zo’n heerlijke rieten schommelstoel langs de weg, vlak bij mijn gehuurde appartementje. Ik dacht niet lang na, en droeg die schommelstoel alle trappen op naar boven. En zolang ik daar woonde, genoot ik van die gemakkelijke stoel, waarin de vorige eigenaar een groot kussen van ribluweel nog had laten liggen.
Maar toen moest ik na een tijdje weer verhuizen en de stoel paste niet meer in het gehuurde busje. Wat jammer! We probeerden het op allerlei manieren maar het ging echt niet. Dus moest de stoel weer teruggegeven worden ‘aan de straat’. Alleen het kussen van ribluweel nam ik mee….
Dus hoe oud is dit stofje wel niet? Dertig jaar geleden meegenomen en tòen was dat kussen misschien ook al tientallen jaren oud. De boodschap: goed fluweel is onverslijtbaar! Na vijftig jaar kun je er nòg wel een tas van maken.
Deze tas fotografeerde ik al eerder, en je kunt het blogje daarover hier nog nalezen. Wat frappant: bij het Van Gogh museum….