Op de terugweg van mijn kleine onregelmatige baantje kwam ik langs een veldje met ingezaaide bloemen. Veld-bloemen heten ze. Omdat ze vroeger in de korenvelden stonden. Daar hebben oudere mensen nog zulke goede herinneringen aan. Nu worden soms in grote steden de bermen of plantsoenen ook ingezaaid met zaadmengsels voor veldbloemen en als dan alles bloeit: een zee van zomerse weldadigheid! Ik stapte af en ik was niet de enige. Opeens was het naast het fietspad druk met nog meer mensen met fototoestellen. En dat gaf een saamhorigheid die ons aan het praten bracht. “Mooi hè?” zei ik tegen iemand die naast me stond te fotograferen. “Prachtig, zei ze, ik fiets hier altijd langs omdat ik dit graag nog even wil zien.” “Ik ook” zei ik. “Maar er zijn veel minder klaprozen dan vorig jaar” zei zij. “Dat kan kloppen, zei ik, want klaprozen zijn pioniersvegetatie en die gaat elk jaar achteruit. Je ziet ze vooral op braakliggende grond die net is omgewoeld.” En zo praatten we nog verder en dat was best gezellig, zo naast het fietspad. Ze vroeg wat ik aan het doen was. “Ik heb net m’n borduurwerkje klaar met een bekend oost-europees motief en dat leek me leuk om hier te fotograferen. Kijk – zo liet ik haar zien – deze bloemen op m’n borduurwerkje zijn gestileerde korenbloemen”. Aan jullie liet ik dit borduurwerkje al eerder zien maar ik had het borduren van de zwarte friemeltjes in de hoeken bewaard voor een moment dat ik daar goed de tijd voor had. En dat was net die ochtend. Maar nòg is het borduurwerk niet helemaal af. Ik zal er eerst nog een kussentje van moeten maken voordat ik het echt mooi in zo’n korenveld kan fotograferen. Wel leuk om nu hier door te geven dat dit bekende Balkan-motief dus gestileerde harten en korenbloemen uitbeeldt.