M’n dochter is een paar dagen op bezoek en voordat we begonnen te praten haalde ze eerst een handgebreide muts uit haar tas: voor mij! Ze had er eerst één voor zichzelf gebreid, met een zacht kleur-verlopend garen. En om te oefenen met de rondbreinaald. Er was nog genoeg op de bol voor nog een muts en die kreeg ik nu. Ze is van plan om nog tien mutsen te maken, voor elke gelegenheid een andere muts (deze zijn dan fijn om in je tas te hebben voor als het ineens toch een beetje kouder is dan je dacht, ze nemen weinig ruimte in). En ze wil daarbij allerlei technieken en materialen uitproberen. Nu ze toch op bezoek was, wilde ze ook even naar een wolwinkel fietsen op de mooie lentedag, en daar eens lekker rondneuzen. Op de terugweg praatten we over de verschillen tussen het bestellen op internet en het kopen in een echte winkel. En we praatten over nog veel meer verschillen tussen het breien vroeger en het breien nu.
Zo vertelde m’n dochter ook dat het nu helemaal hip wordt om je eigen buste-hemdjes te breien. En bij thuiskomst wilde ze wel eens mijn oude tijdschriften doorbladeren. Hoe ouder hoe beter. Ik heb nog een paar nummers Praten en Breien en daar staan een paar mooie vrouwelijke onderkleding-modellen in. Praten en breien was de naam van een Maandblad voor Handwerken; het verscheen tussen 1934 en 1936.
Vandaag geen praten en breien meer: we gaan wat anders leuks doen!
Tja, over dat “jaren-50 breien” verbaas ik me ook bij mijn dochter. Ik denk dan vooral terug aan die gebreide badpakken. Er bestaat een (blijkbaar erg hip) Noors breiboek. Voor mij ziet het er zo ouderwets uit, ik kan er met de beste wil van de wereld niets leuk aan vinden.
Maar ja, ieder zijn/haar smaak. Die mutsjes zien er in ieder geval tijdloos uit 🙂
Groeten van Digna