Prikkeldraad en stootblok bij Westerbork

In de Tweede Wereldoorlog werd er jacht gemaakt op Joodse medelanders. Er waren razzia’s en verraders en onmenselijke verschrikkingen om hen op te sporen, gevangen te nemen en naar Westerbork te vervoeren. Daar was een kamp gebouwd, diep verscholen in de bossen van Drenthe. Zo min mogelijk mensen mochten er vanaf weten. Vanaf dit kamp werden de mensen met treinen naar plaatsen gebracht waar zij werden gedood en hun lichamen werden vernietigd.

Eind februari van dit jaar bezocht ik met mijn zussen dit kamp, wat nu een Nationale Herdenkingsplek is. Het was koud en het regende. Eerst bleef ik een hele tijd stilstaan bij het hek. M’n zussen liepen vast door. Aan het eind van het terrein zagen we het stootblok liggen. Het stootblok wat zo duidelijk weergeeft: dit is het einde van het Joodse leven in ons land. Dit werd het einde van van de levens van zoveel waardevolle mensen.

Ik kende dit beeld al. Foto’s ervan zijn al vele malen gepubliceerd. Foto’s van dit stootblok horen bij ons nationale bewustzijn. Maar om het dan ook in het ècht te zien is heel anders. Aangrijpend. Ik aarzelde bij het naar binnen gaan van dit terrein. Eerst keek ik om me heen. Vlakbij stond een boom met bloesem en de eerste bloemetjes waren juist gevallen. Ik wist toen al dat ik deze foto wilde bewaren tot 4 mei.

Ik plaats geen links bij dit blogje. Er zijn meer dan genoeg foto’s en verhalen te vinden op internet. En er zijn duizenden boeken verschenen over de oorlog. Ieder mag en moet zelf maar op zoek gaan. Zelf weten wat je leest en ziet.
De enige link is naar het eerdere blogje wat ik in februari hierover schreef: bezoek aan herinneringskamp Westerbork.
Voor mij was het belangrijk om hier een keer te zijn. In Westerbork. De tak op het stootblok heb ik er zelf opgelegd.

Er is een profetie dat het dorre hout zal weer uitlopen. Daar geloof ik vàst in.
In de concentratiekampen zijn de levens van vele Joodse mensen geëindigd. Hun lichamen werden vernietigd.
Maar hun nàmen zijn niet vergeten!

2 gedachten over “Prikkeldraad en stootblok bij Westerbork”

  1. Deze foto vind ik zó sterk!
    Dat bloemetje op dat prikkeldraad….alsof het ’t prikkeldraad wat wil verzachten.
    Want ook prikkeldraad “doet” niets…..het zijn de mensen die het spannen om op te sluiten of buiten te sluiten.

    1. Margriet Hof

      Bedankt Ine. Ik was wel tien minuten bezig met die foto. Telkens waaide het bloemetje er weer af. En het motregende. Ik kreeg het maar niet scherp. Maar voor mij was het een goede manier om tien minuten te ‘aarzelen’ bij het naar binnen gaan. En het voelde als een bloemetje leggen op een heel groot graf.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer lezen? Wellicht is dit interessant...

Scroll naar boven
Archief van de blogjes
Blogjes per week

De laatste 15 weken worden weergegeven

Blogjes per maand

2024

2023

2022

2021

2020

2019

2018

2017

2016

2015

2014

2013

Bedankt voor het bericht

Het bericht is succesvol verstuurd.

Bedankt hiervoor.