Programma of profetie

“Van het concert des levens krijgt niemand een program”. Die spreuk werd vroeger nogal eens gebezigd. De aanleiding was dan meestal wanneer er iets ergs was gebeurd en iemand anders probeerde met die woorden dan te troosten. Alsof om eraan te herinneren dat ons in ons leven ook geen ‘rozentuin’ was beloofd. We wisten van te voren niet hòe ons leven zou verlopen, en ook niet wàt ons zou overkomen.
Belangrijke teksten en spreuken werden ook geborduurd, zodat de bewoners van een huis elke dag aan die wijsheid herinnerd konden worden.

En nu zitten we allemáál in een situatie waarvan we van te voren geen ‘program’ hadden gekregen. Iedereen is bezig om zich aan te passen aan een veranderde situatie. Daarbij kunnen we ook moed putten uit oude woorden van mensen die in vroegere tijden ook in benauwdheid waren. Ik luisterde vanmorgen naar een meditatie over een oud lied wat iemand lang geleden schreef. Iemand die door de diepte ging en uit die diepte riep om hulp. Zulke woorden bieden troost in een bange tijd. De wereldgebeurtenissen die we nu meemaken kunnen ons ook terugwerpen op de woorden die mensen vroeger schreven vanuit hùn zorgen. Ik merk dat het mij goed doet om op zondag dit te overdenken en die oude woorden te lezen en ernaar te luisteren.