M’n schoonmoeder was een echt zomer-mens. Ze werd lang geleden midden in de zomer geboren en ze overleed ook midden in de zomer. Vlak voor haar overlijden vorig jaar maakten mijn man en ik een wandeling, en daarna 
gingen we naar haar toe in het ziekenhuis. Dat was een enerverende tijd, een jaar geleden. Op die warme wandeling namen we ons voor: volgend jaar komen we hier nog eens terug.
Het zou vandaag haar verjaardag zijn geweest, en op zo’n dag denk je dan weer terug aan haar leven. Aan het eind van de warme dag reden we opnieuw naar dat plekje en maakten dezelfde wandeling als vorig jaar. Ik had een quiltje meegenomen wat ik lang geleden aan m’n schoonmoeder had gegeven. Het lag altijd op haar dressoir en toen ze overleed nam ik het mee terug. Er zit een bloedvlekje op en ik wil het eigenlijk niet meer hebben. Ik weet eigenlijk niet wat ik ermee zal doen, behalve dat ik het vandaag nog een keer aan een prikkeldraad bij de zomerse hooilanden wilde hangen.
Het is wel een goed idee, om zo’n jaar van rouw af te sluiten met een wandeling. De herinneringen nog even boven te laten komen. Avondlicht en avondlucht. Een warme dag. Stilte over het land. De hooilanden bij Klarenbeek. Nu een zomer zonder rouw.
Wil je reageren?