Quiltje in zomerpaleis

De tuin van paleis het Loo is uniek want het is de enige reconstructie van een baroktuin in Nederland, met als topstuk de koningssprong, de fontein die meer dan dertien meter hoog spuit. Stadhouder Willem III en prinses Mary lieten deze tuin 300 jaar geleden achter het paleis in Apeldoorn aanleggen. De tuin was net zo belangrijk als het paleis. Hier konden de vorsten hun macht en rijkdom in volle glorie laten zien. Het werd destijds als een wonder ervaren: een perfect symmetrische tuin vol bijzondere planten, bloemen en hoge fonteinen midden op de ruige en droge Veluwe.

Op een zeer warme dag, een week geleden, had ik ook geen zin in fietstochtjes op de droge Veluwe, maar had ik zin in relaxen. Al die honderden jaren dat die tuin hier ligt, was er geen dènken aan dat iemand – koninklijk of niet – met een stoeltje op dat perfect onderhouden en uitnodigende stukje gras zou kunnen gaan zitten. Dat gras diende om de symmetrie te benadrukken, en bloemenranden visueel te ondersteunen. Zeer zeker niet om met een handdoekje of stoeltje op te gaan liggen.

Maar dit jaar is er voor het eerst iets nieuws: Zitzakken onder de hoge bomen in het achterste gedeelte van de tuin! Eerder deze zomer was ik aangenaam verrast toen ik ontdekte dat ik daar een tijdje kon zitten. Ik had toen een leuk quiltje bij me wat goed dienst deed, want de zitzak was nog een beetje vochtig van de nacht. Nu liep ik weer langs het voorgedeelte naar achteren, me verheugend op een mooi plekje in de schaduw. Dit keer een ander breiwerk en een ander quiltje meegenomen.

Terwijl ik daar zo heerlijk relaxed lag, dacht ik: de vroegere koninginnen hebben vast zelf nog nooit zò heerlijk in deze tuin gelegen! Na een omvangrijke restauratie van het paleis en na een grondige opknapbeurt van de tuinen is alles nu in topconditie en mogen burgers hier vrijuit van genieten. Nìet alleen de hooggeplaatste elite.

De zitzak had ik naar het verste hoekje van het gras gesleept, want boomschaduw is nog fijner dan parasolschaduw. Ik lag/zat daar meer dan twee uur te breien, met uitzicht op de fontein. Toen moest ik weer gaan, maar had er nog steeds niet genoeg van. Vandaag weer een warme dag voorspeld: misschien fiets ik nog even die kant uit, want m’n breiwerken zijn nog niet af….

En het quiltje, kan ik er al afstand van doen na het met zoveel plezier een paar keer te hebben gebruikt? Vooruit dan maar, het mag in m’n shop. Is echt een beauty, en het kan aan/op de muur of gebruikt als zit-ondergrond. En je kunt het ook gebruiken om wonderen uit de natuur te benadrukken, zoals die wervelende lichtkronkels in het water: