Vandaag was ik wat bezig met wat handwerk sorteren, maar het is allemaal zo betrekkelijk. Ik wou nu maar even op m’n blog benoemen dat ik het best moeilijk vind. Een paar dagen geleden werden we opgeschrikt door twee grote aardbevingen in Turkije en Syrië. Nu al een paar dagen kijken we telkens met ontzetting naar het nieuws. Zòveel doden te betreuren! Zòveel leed! Zò ontzettend veel ravage. Onvoorstelbaar. En toch krijgen we telkens die beelden te zien en begint er ìets ervan door te dringen.
Ik wou het gewoon even benoemen. Ik denk dat iedereen het wel zo heeft.