De afgelopen dagen hebben we heel wat keren over de brug over de IJssel gereden. We gingen van A naar Z en van Z weer terug naar A. A is de stad waar we wonen en Z is het stadje waar het Ziekenhuis staat. Deze brug werd gebouwd in onze middelbare schooltijd en dat was ook de tijd dat ik kennis maakte met mijn aanstaande schoonfamilie. We woonden toen allemaal in B. B is het mooie dorpje vlakbij de IJssel. Toen onze vaders overleden waren, woonden daar nog onze moeders. En die bezochten we regelmatig. We vonden het leuk als we een bezoek aan hen konden combineren met een bezoek aan een rommelmarkt daar in de buurt. Dan dronken we bij één van hen koffie en soms bij allebei en dan lieten we hen onze aanwinsten zien. Mijn moeder schudde wel eens haar hoofd als ik alweer een schilderij liet zien (“kind, waar láát je ze?”) en mijn schoonmoeder vond het altijd erg gezellig. Nu kunnen we straks nog maar bij één moeder op bezoek.
Ik zocht wat oude foto’s op en kwam deze tegen. Die maakte ik twee jaar geleden en toen had ik nog niet eens mijn tweedehands handwerk handeltje. Ik weet nog dat we die keer een paar mooie handwerken hadden gekocht en daarna bij m’n schoonmoeder op bezoek waren geweest. En toen weer terug naar huis maar het licht was zo mooi. We sloegen een weggetje in en dan kom je in C. Die afkortingen verzin ik niet zelf hoor! Als je terugrijdt van B naar ons huis in A dan is er één afslag naar gehucht C en daar reden we snel naar toe want zo’n regenboog-moment duurt maar kort. En daar, vlak bij die brug, vond ik het leuk om m’n pasverworven schilderij even uit de auto te halen om te fotograferen. In het allermooiste licht, vlàk na een bui.
Ik kreeg een paar hele lieve meelevende mailtjes van bloglezeressen als reactie op mijn berichtgeving van de afgelopen week en daarom durf ik nu ook wel te zeggen dat dit waarschijnlijk ook wel herkenbaar is: Tussen een overlijden en een begrafenis komen er allerlei herinneringen boven. Herinneringen aan ritjes tussen A en B, herinneringen aan bezoekjes en kopjes thee. En nog zoveel meer.
En ik weet nog hoe mooi die regenboog toen was. Ik zag er net ook één (gewoon thuis in A, boven de huizen) en toen besloot ik dit blogje nog te maken. Regenboog boven de rivier. Vrede.
(op de voorgrond van deze foto zie je het hek waar ik m’n schilderij fotografeerde)
De cirkel is dan weer rond hè? :- ))
Beste Magriet,
Heel veel sterkte toegewenst,
Wonderlijk, maar ook heel mooi dat je dit mooie stuk met kraanvogels laat zien.
Kraanvogels dragen een symboliek bij zich, zij zijn de enige vogels die tussen hemel en aarde heen en weer kunnen vliegen. Goden gebruiken ze daarom veel in Azië en zitten op hun rug.
Zelf staat de kraanvogel voor een lang leven.
Er is een heel mooi prentenboek in de handel voor kinderen en volwassen.
Met een verhaal van een herbergier en een onbetaalde gast die steeds weder keert.
Heel subtiel en mooi is dit verhaal opgebouwd om uit eindelijk de ware intentie te laten zien.
De juiste titel “De heer van de kraanvogels” door Kerstin Chen