Bij het verglijden van de jaren denken we (vanzelf) terug aan vroeger.
Sommige dingen blijven en bleven hetzelfde, en sommige dingen veranderen.
Hetzelfde gebleven: mijn voorkeur voor knalkleuren.
Veranderend: ik vraag me af of ik nog wel elke zondag een kussen wil laten zien. Dat doe ik nu al een paar jaar, maar zal ik er wel mee doorgaan?
Vandaag nog maar even wel. Ik nam dit kussen mee naar buiten. Waar het zachtjes motregent, grauw en bewolkt. Daarna het kussen weer binnen. Gezellig en warm. Hoe kan het ook anders, met zo’n knalkussen? Ik maakte het een jaar of twintig geleden, toen ik al mijn restjes van een breiend leven wilde opmaken.
Als je ook zoiets wilt maken: ik gebruikte allerlei restjes door elkaar heen. Sudanwol, maar ook dunne breiwol en daar maakte ik dan bosjes van die net zo dik moesten zijn als de tapijtwol. Probeer de kleuren zo evenwichtig mogelijk te verdelen.
Fijne eerste zondag in het nieuwe jaar gewenst!
1 gedachte over “Restjeskussen op eerste zondag van het nieuwe jaar”
Hallo Margriet,
De kussentjes vind ik leuk bij de “luie zondag” passen, maar ik kan me voorstellen dat je misschien toe bent aan iets anders.
Misschien elke zondag een klein tasje om mee de natuur in te gaan? Je hebt vast nog genoeg tasjes die je nog niet hebt laten zien en een nieuw telefoontasje is zo geborduurd en/of genaaid?
Prettige zondag!