Meisjes leerden vroeger borduren en oefenden op een ondergrond van stramien (vaak met ingeweven rode rand, vandaar de naam rode schoollapje) of linnen. Er zit altijd wel een bepaalde opbouw in de oefenlapjes: bovenaan de randjes, en dan wat reeksen cijfers en letters. Maar er is ook veel variatie, en dat maakt het bekijken en verzamelen van deze oude lapjes ook zo boeiend. Er is variatie in ondergrond, in indeling en ook in grootte van het lapje. Dit lapje is wel heel groot en het is dan ook niet afgekomen. Misschien was het schooljaar alweer voorbij, of was het meisje ziek geworden, er kunnen allerlei redenen zijn waarom het lapje niet afkwam. Je zou het haast zèlf nog eens ter hand nemen, en daarmee honderd jaar overbruggen, waarom ook niet?
Ik plaats dit lapje en nog vier andere in m’n shop. Allemaal rood, mooi en oud, en ook allemaal verschillend, boeiend en aantrekkelijk.