Roze kussen op de hei

Eigenlijk was dit mijn kussen-voor-de-zondag. Het lag al klaar en we wilden gaan wandelen op de hei. Net als iedereen natuurlijk, want er waren een paar mooie foto’s in het nieuws geweest over de paarse hei op de Veluwe. Maar we besloten toch maar niet te gaan, althans niet in het weekend. Want we wilden liever op de pàden wandelen, en niet ‘over de hoofden’. Dus bleven we thuis. Een goede keus, want we hoorden dat het afgelopen weekend inderdaad bijzonder druk was geweest. Thuis blijven in de tropische warmte was een goed idee. Ik pakte m’n doos kleine kussentjes en sorteerde m’n borduurgaren en zocht wat nieuwe patronen uit en amuseerde me terwijl de meeste mensen ‘weg’ waren. Het was tenminste lekker rustig in de tuin en dat is ook wel eens fijn.

Toen wilden we op maandag alsnog even naar de hei. Maar toen we met de auto wilden wegrijden zagen we een grote barst in de voorruit. Steenslag. Balen. Morgen een nieuwe ruit erin. Niet naar de Posbank. Dan maar naar een kleiner heideveld, dichter bij huis. Ook mooi.

En hier dan bu mijn roze kussen op de (Gortelse) hei. De foto zat al twee weken in m’n hoofd. Dat heb ik dan. Dan móet dat kussen even op de hei liggen.
En ik ook natuurlijk!