De hele zomer bloeiden de rozen uitbundig. Ze groeiden tegen de muren op! M’n zus zette overal in huis vaasjes met rozen neer. Ze schikte ze in tinnen vaasjes, in kristallen vaasjes, in aardewerk vaasjes en telkens als ik bij m’n moeder kwam stond er wel weer ergens zo’n vaasje met rozen uit haar eigen tuin.
Aan het eind van de zomer overleed m’n moeder, en nu begonnen we de rozen te krìjgen. Opnieuw stonden ze overal in het ouderlijk huis. Gisteren waren we daar met ons vieren, twee zussen en een broer. De hele dag gepraat en bezig geweest, en pas toen het donker werd ging ik weer naar huis. “Neem jij die rozen maar mee”, zei er één. Nu staan deze witte in mijn huis en ik vind het mooi om ze te zien.
Ook rozen op káárten doen me goed. Al het meeleven doet me goed, want ik zit in een life-event en daar passen die rozen goed bij. Zelf heb ik ze in geborduurde vorm en die zijn ook prachtig.
De roos: in èlke levensperiode een krachtige bloem.
En in elke verschijningsvorm ook een pràchtige bloem.
Wil je reageren?