Rozen (om te borduren)

Elke rozenstruik is een uitnodiging om even stil te staan. Even kijken, even ruiken, even genieten. Ik begrijp dat het niet altijd kan, maar als het wèl kan dan doe ik het.
Gister stapte ik af toen ik door de weilanden fietste. Even stilstaan dus. Welke roos zou het zijn? Een Rosa arvensis, of een Rosa cinnamomea, of een Rosa eglanteria? Geen Rosa hugonis, want die is geel. Misschien een Rosa canina, want die heeft dezelfde fletse blaadjes. Thuis pakte ik m’n boekje met Nieuwe kruissteken in kleur, want daar staan twaalf afbeeldingen en patronen in van rozen. Met alle botanische namen erbij.

Kenners herkennen de stijl van Gerda Bengtsson, die de vele (Deense) rozen omzette in borduurpatronen. Een mooi boekje, waar ook nog andere tafereeltjes in staan, van twaalf kamerplanten op de vensterbank, en van twaalf dorpstafereeltjes. Vroeger zijn deze patronen verschenen in kalenders van de Haandarbejdets Fremme. Opnieuw bloeiende juni-rozen en nog steeds is het mooi om ze te borduren. Of er gewoon genietend naar te kijken.