Sallandse heuvelrug

Vanmorgen gelezen op een informatie-bordje:
Toen de wereldbevolking groeide, nam de mens steeds meer oorspronkelijke natuur in gebruik. In Amerika ontstond voor het eerst twijfel over deze ontwikkeling. Dit leidde aan het eind van de 19e eeuw tot de oprichting van Yellowstone, het eerste Nationale Park ter wereld. Daarna was  Zweden het eerste land in Europa om het goede voorbeeld na te volgen. Wereldwijd zijn intussen talloze Nationale Parken opgericht, met als doel de oorspronkelijke natuur te beschermen of cultuurhistorisch erfgoed te bewaren.
In Nederland zijn inmiddels twintig Nationale Parken (die worden Parels van de Ecologische Hoofdstructuur genoemd), en in heel veel van die parken ben ik nog nooit geweest. Nu heb ik zin om een bucketlist te maken van die parken en ze allemaal te bezoeken. Vandaag belandden we op de Sallandse Heuvelrug. Gewoon omdat mijn man zo lief was om een dagje vrij te nemen. We zaten vanmorgen al vroeg op een bankje, vlak achter dit hek. Heel ver uitkijken over de bossen en de heide. “Op kantoor zitten ze nu mailtjes naar elkaar te sturen”, zei m’n lief. Dat is altijd leuk om aan te denken, als je een dagje vrij hebt.

We liepen weer verder, over brede en smalle paden. We vierden de eerste of de tweede dag van de herfst, want ik kan iedere aanleiding voor mijn bomen-behoefte wel gebruiken. En we blikten nog wat terug op die tweeduizend blogjes. Er waren soms obstakels op het pad (gesymboliseerd in die boomstronken op de middelste foto), maar we zijn samen al een heel eind gekomen. Al dat computer-uitzoekwerk deed m’n man voor me. Hij is mijn parel van de technologische blogstructuur.
Zodat ik lekker bezig kan zijn met borduurwerken en boeken en bomen bij elkaar te verzinnen.
Morgen verslag over waar we nog meer terecht kwamen in Twente.
En dat leuke borduurwerk van een hoge herfstboom staat in m’n shop. Voor wie ook zo van bomen houdt.

Bewaren